Villalcazar de la Sirga

 

 

IglesiaVillalcazar2.jpg (346904 bytes)

IglesiaVillalcazar1.jpg (377313 bytes)

IglesiaVillalcazar8.jpg (403846 bytes)

IglesiaVillalcazar9.jpg (412074 bytes)

IglesiaVillalcazar6.jpg (294647 bytes)

IglesiaVillalcazar7.jpg (256531 bytes)

IglesiaVillacazar4.jpg (589452 bytes)

IglesiaVillalcazar5.jpg (662347 bytes)

IglesiaVillalcazar3.jpg (418696 bytes)

Iglesiavillalcazar10.jpg (536724 bytes)

           

    

   

Villalcazardela Sirga3.jpg (296614 bytes)

VillalcazardelaSirga2.jpg (198942 bytes)

VillalcazardelaSirga1.jpg (330789 bytes)

 

 
Cantiga 253


De grad' á Santa Maria

Como un romeu de França que ya a Santiago foi per Santa Maria de Vila-Sirga,
e non pod' en sacar un bordon de ferro grande que tragia en pedença.
 
 

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
Ca pola sa omildade é ela lum' e espello
de todo-los peccadores, e abrigo e conssello;
e a ssa virgidade legou forte no vencello
o demo que nos quisera todos meter so sa grade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
Roga senpr' ao sseu Fillo esta Virgen corõada
polos erros que fazemos en esta vida minguada
que nos perdon os pecados, ca x'é nossa avogada.
Poren dela un miragre direy, e vos m'ascuitade:

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
Un ome bõo morava ena vila de Tolosa
que, como quer que pecasse, ena Virgen groriosa
sempr' avia gran fiança; mais a Sennor piadosa
mostrou-lle ben que avia del mercé de voontade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.

O ome bõo entendeu que andava en pecado,
e foi-sse confessar logo; e pois foy ben confessado,
recebeu en pedença que fosse logo guisado
pora yr a Santiago, ca lle mandou seu abade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
Des i un bordon levasse de ferro en que ouvesse
de livras viint' e quatro e, como quer que podesse,
a ssas costas ou na mão o levass' e o posesse
ant' o altar de San Jame, e non foss' en poridade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
El fez log' o mandamento de seu abade sen falla,
e o bordon fazer toste mandou, assi Deus me valla,
de viint' e quatro livras, que non mingou nimigalla;
ssequer vi eu queno vira, que m'en contou a verdade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
E el indo per Castela con seu bordon francamente,
a eigreja do caminno viu logo mantente
que chaman de Vila-Sirga, e preguntou aa gente
por aquel que logar era; e disse-ll' enton un frade:

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
«Ali chaman Vila-Sirga, logar muy maravilloso,
en que muito bon miragre sempre faz e saboroso
a Santa Virgen Maria, Madre do Rey poderoso;
e a eygreja é sua e derredor a erdade.»

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
O romeu, que muit' amava a Virgen de ben conprida,
desviou-sse do camo e fez enton alá yda
e meteu-sse na ygreja, u ssa oraçon oyda
foi da Virgen groriosa, en que á toda bondade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
E perdon de seus peccados pidiu ben ali logo
e diss': «Ai, Santa Maria, por esto perdon te rogo.»
E tan tost' o bordon grosso quebrou pelo meo logo,
que posera con ssa mão el ant' a ssa Magestade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
El vyu o bordon quebrado assi e maravillo[u]-sse
que en duas peças caeu ja ffeit', e poren sinou-sse
e quantos ali estavan; des y enton levantou-sse
por ss' ir e dali leva-lo por gãar ssa caridade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
E o bordon que jazia en duas peças no chão,
nono tyrou da ygreja, pero era bon crischão,
per poder que el ouvesse; e poren teve por vão
seu cuid', e disse chorando: «Ay, Madre de Deus, catade

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
A vossa mui gran mercee e non a mia desmesura
grand' e sobeja e fera, que me fez fazer loucura
d' eu querer o bordon vosso levar; mais vos, Virgen pura,
valla-mi a bondade vossa, e esto me perdõade.»

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
E contou a razon toda como o bordon levava,
assi como ja oystes; e cada u loava
Deus e a ssa Virgen Madr', e a crerizia cantava
log' aly «Salve Regina», loand' a virgidade

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
Desta Virgen groriosa que tal miragre fezera.
E per aquel entenderon que o ome bõo era
solto de ssa pedença, pois que lle tolleu tan fera
carrega que el levava do ferr' e de ssa maldade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
Des i log' a Santiago foi conprir sa romaria;
e pois tornou a ssa terra, serviu muy ben todavia,
enquanto viveo, de grado a Virgen Santa Maria.
E por aqueste miragre todos ll' agora rogade

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.
 
Que nos dé en este mundo a ffazer o sseu serviço
e nos guarde de peccado, d'err' e de mao boliço,
ssi que todos merescamos vivermos por senpr' en viço
con ela e con seu Fillo; e poren «amen» cantade.

De grad' á Santa Maria mercee e piadade
aos que de seus peccados lla peden con omildade.


Cantiga 229

Razon é grand' e dereito

Como Santa Maria guardou a ssa eigreja en Vila-Sirga dos mouros
que a querian derribar, e fez que fossen ende todos cegos e contreitos.
 
 

Razon é grand' e dereito que defenda ben a ssi
a que deffend' outros muitos, per com' eu sei e oý.
 
E dest' un mui gran miragre avo, tempo á ja,
quando el Rei Don Alffonso de Leon aduss' acá
mouros por roubar Castela, e chegaron ben alá
u ora é Vila-Sirga, segundo que aprendi.
Razon é grand' e dereito que defenda ben a ssi...
 
E foron aa eigreja en que lavravan enton
omees muitos da terra por ayer de Deus perdon;
e quando viron as ostes dos mouros, log' a Carron
fogiron e a ygreja desanpararon assi.
Razon é grand' e dereito que defenda ben a ssi...
 
E os mouros dentr' entraron e quiseron derribar
toda a ygreja logo e destroyr e queimar;
mas per poder que ouvessen, non poderon acabar
d' arrancar a mor pedra de quantas estavan y.
Razon é grand' e dereito que defenda ben a ssi...
 
Demais, a força dos nenbros lles fez a Virgen perder,
assi que per nulla guisa, non poderon mal fazer,
e, sen aquesto, dos ollos non poderon ren veer;
assi cegos e contreitos os levaron ben daly.
Razon é grand' e dereito que defenda ben a ssi...
 
Desta guisa amparada a eigr[ej]' enton ficou
pola vertude da Virgen santa, en que encarnou
Jheso-Cristo e foi ome e ena cruz nos salvou,
per que do poder do demo ficamos livres des i.
Razon é grand' e dereito que defenda ben a ssi...
 
Pois souberon os da terra esto, deron gran loor,
aa Virgen Groriosa, Madre de Nostro Sennor,
porque o seu ben guardara e fora defendedor.
Poren mercee lle peço que queira defender-mi.
Razon é grand' e dereito que defenda ben a ssi...


 

 

Cantiga 232

En toda las grandes coitas

Como un cavaleiro que andava a caça perdeu o açor,
e guando viu que o non podia achar,
levou u açor de cera a Vila-Sirga, e achó-o.
 
 

En toda las grandes coitas á força grand' e poder
a Madre de Jheso-Cristo d' a quena chama valer.
 
Ca enas enfermidades á ela poder atal,
que as tolle e guarece a quen quer de todo mal,
e outrossi enas perdas ao que a chama val;
e daquest' un gran miragre vos quer' eu ora dizer.

En toda-las grandes coitas á força grand' e poder...
 
En Trevyn[n]' un cavaleiro foi que era caçador,
e perdeu, andand' a caça ha vez, un seu açor
que era fremos' e bõo, demais era sabedor
de fillar ben toda ave que açor dev' a prender.

En toda-las grandes coitas á força grand' e poder...
 
Des y era mui fremoso e ar sabia voar
tan apost' e tan aga, que non ll' achavan seu par
eno reyno de Castela; e un dia, pois jantar,
foi con el fillar perdizes e ouve-o de perder.

En toda-las grandes coitas á força grand' e poder...
 
Tod' aquel dia buscó-o, mais per ren nono achou;
e foi-sse pera ssa terra e seus omees enviou
busca-lo a muitas partes, e por el tanto chorou,
pois viu que o non achavan, que cuidou enssandecer.

En toda-las grandes coitas á força grand' e poder...
 
Assi passou quatro meses, segund[o] eu aprendi,
que o buscou, mais ach[a-lo] non pode, per com' oý;
e con coita mandou cera fillar e disso assy:
«Faça[n]-m' un açor daquesta, ca o quer' yr offerer

En toda-las grandes coitas á força grand' e poder...
 
Aa Virgen groriosa de Vila-Sirga, ca sey
que sse eu aquesto faço, que meu açor acharei.»
E esto foi logo feito, e foi-ss' e, com' apres' ei,
foi aquel açor de cera sobelo altar põer.

En toda-las grandes coitas á força grand' e poder...
 
E rogou Santa Maria, chorando dos ollos seus,
chamando-lle: «Piadosa Virgen [e] Madre de Deus,
Sennor santa e beita, mostra dos miragres teus
por que meu açor non perça, ca ben o podes fazer.»

En toda-las grandes coitas á força grand' e poder...
 
Pois que sa oraçon feita ouve, ar tornou-ss' enton
a ssa casa u morava, chorando de coraçon;
e pois entrou pela porta, catou contra un rancon
e vius seu açor na vara u xe soya põer.

En toda-las grandes coitas á força grand' e poder...
 
Quand' esto viu, os gollos pos en terra, e a faz,
loando Santa Maria que taes miragres faz;
e aa vara foi logo fillar seu açor en paz
ena mão, e a Virgen começou a beizer.

En toda-las grandes coitas á força grand' e poder...


  Cantiga de Loor

Cantiga 10
 

Rosas das rosas
 

Esta é de loor de Santa Maria, c
om' é fremosa e bõa e á gran poder.

 

     Rosas das rosas e Fror das frores,
Dona das donas, Sennor das sennores.


 
Rosa de beldad' e de parecer
e Fror d'alegria e de prazer,
Dona en mui piadosa seer,
Sennor en toller coitas e doores.

     Rosas das rosas e Fror das frores,
Dona das donas, Sennor das sennores.

 


Atal Sennor dev' ome muit' amar,
que de todo mal o pode guardar;
e pode-ll' os peccados perdõar,
que faz no mundo per maos sabores.
 
    Rosas das rosas e Fror das frores,
Dona das donas, Sennor das sennores.

 


Devemo-la muit' amar e servir,
ca punna de nos guardar de falir;
des i dos erros nos faz repentir,
que nos fazemos come pecadores.

    Rosas das rosas e Fror das frores,
Dona das donas, Sennor das sennores.

 


Esta dona que tenno por Sennor
e de que quero seer trobador,
se eu per ren poss' aver seu amor,
dou ao demo os outros amores.
 


    Rosas das rosas e Fror das frores,
Dona das donas, Sennor das sennores.